Kişiler İnisiyatifi

 İkimiz de yar ateşi  ile yanıyorduk o zamanlar, biz zaten her şeyi  iki iken becerdik, çocukluk, ordan buluştuk  fakülte, sonra kopmadık  geldik koca devletin  eteklerine  tutunduk.

 Esaslı  memurlar  olma yolunda aynı kuruma  düştük  yine. Kırk  takla attık  hani kolay olmadı  bu işler… Sonra bir kıpırtı  başladı  ve sürdü, sürdükçe  yangın  yerine  döndü, az bir mesafe sonrası  sevgili… gözünü sevdiğim  demir yolları  ne hızı,  peyder  peyder varıyor  sevgilinin  yanına… Biz iki coşkun  delikanlı, eğitimli, takım  elbiseli  üstelik  sevdalı da, pek iyiyiz her bakımdan.

                                           …

Hoşa  gitmeyen  küçücük  bir şey bir eyleme bir ideoloji  savaşına  dönüşmeye  başlıyor  bir anda, ikililik  tekliğe  doğru  sürükleniyor  zoraki… Oysa benim yoldaşımdan  ötürü  kaygım  yok! Ne sevgimden  ne saygımdan  zerre şüphem!  Esaslı  adam diyorum  herkese. Savunduğu  şeyden ötürü, tökezliyor evvela sonra bir adım  bir adım  derken gerilerden geliyor. Üzülüyorum. Tadımız  kaçıyor.

Sevgilileri, uzun demir yollarını, fakülte  anılarını, bu takıma  bu kravat  daha şık  olur yarışlarını  dahi bırakıyoruz. Çok sürmüyor  bir kaç ay sonra  ayrılıyoruz. Ne o biliyor  olanları  ne ben, eksik kadro  var deyip uzun uzun mesafeleri  koyuyorlar  aramıza.. Öyle sıkı  sarılıyor ki bana ne vakit bu kadar güçlendi  bu adam diyorum  hem yüreğim  hem kemiklerim  sızlarken…

Bavulunu  alırken  yerden  ‘’bir rüyayı  yaşadık, kişiler  inisiyatifi  bizi uyandırdı’’  diyor  hiçbir  şey anlamıyorum…

 Otuz dört  yıl geçiyor… Ben  yoldaşımın o iki kelimesini  ancak anlamış  oluyorum. Anlayalı  çok oluyor da  kabul edişim  yeni. Toprak örtmüyor, zaman silmiyor gerçekleri  acısını  yaşatacak  ya… Kişiler  inisiyatifi  mahvediyor bizi, ben iyi çocuk oldum, o ise kötü. Biz ayrıldık  yollar uzadı, sevgilileri unuttuk  anıları  unuttuk.

Kazandık  sandılar, koca bir pişmanlığı  yıkıp önüme  gittiler.  Şimdi  emeklilik  yıllarımda kaybettiğim  dostumu  arıyorum, geçmişin  hesabını  sormak istiyorum, arıyor  bulamıyorum. Giden miydi kazanan kalan mı? Niye gittiğine, hatta niye gönderildiğine  değinemeyecek  kadar korkak  ben!

Bir, otuz dört yıla daha yetmez ömrüm, hani diyorum hani benim inisiyatifim…