Yuva Kuşu

Her sabah hiç şaşmıyor saati.

Ben alarmım çalıp, pencereye doğru yürüdüğüm her sabah görüyorum onu.

Nasıl diyorum nasıl, ben şu alarm olmasa, uyanamayacağım lanet ölüm uykusundan.

Titriyor beni her gördüğünde, gözüyle inşa ettiği yuvasını gösteriyor ,bir taraftansa,  kabarıyor tüyleri savunmaya geçiyor belli ki.

 Korkma diyorum korkma, şimdi ben senden de zayıfım. Sığındığım bu ev taştan bir ev, yuva değil ki!

Hatta biliyor musun hasetle seyrediyorum seni.

Kimin için bunca telaşın ne için?

 Çok uzun olmayan ömrüne rağmen şu gayretine bir bak.   Minicik kalbin nasıl da coşkuyla atıyor.  Heyecan!  İşte büyük yaşam belirtisi.  Seni fark edeli tam altı gün oldu öncesi ne kadardı bilmem? Gagana sığdırdığın iki üç ot parçacığı ile dünyanın en tehlikeli canlısının  gelip evinin duvarına yuva yapmak! Büyük cesaret.  Ne diye doğada değilsin?

Nasıl da zor bir yer seçmişsin öyle, ancak  isabet ettirebileceğim bir taş yıkabilir  yuvanı. Hayır hayır,  dur bu kötü bir varsayım. Görüyorsun ya  yuvasını inşa eden bir kuşla konuşabilecek kadar yalnız bir adamım ben. Sana baktıkça ne çok şey görüyorum  bir bilsen!  Kibirle ördüğümüz duvarlarımızı, hiç ölmeyecekmiş gibi kuşandığımız yaşam   hırsımızı. Sadece yapmak üzere yapılan ve çoğu zaman yaşanmayan evlerimizi.  

 Bir kahvaltı masası arzuluyorum sevdiklerimle tazecik çayı demlemişiz sadece sevgiden konuşuyoruz düşünsene. Ben çıkmışım bu girdabımdan.  Herkes gibi her şeyi normal yaşıyorum bu hayatta. Heyhat, ne müthiş olurdu. Sonra sen bizim en sadık komşumuz. Zamanla büyüyor yuvan çoğalıyor sayınız. Ve ben sana her baktığımda; kırbaçlıyorum  kibrimi. Bir yuvan olsun evin değil. Emek ve sabırla inşa ettiğin içinde sadece sevgi ile ayakta kalabileceğin bir yuva. Ve sadece mutlu yaşamak üzere kurulu salt bir gerçeklik.

Biliyor musun yuva kuşu, ,insan arkasında bıraktıkları ile mahvolabiliyor. Arkandakiler sana yeni bir yaşam sunamıyor. Bakma öyle, sandığın kadar karmaşık değil bu söylediklerim. Eğer bugün burada beni mutlu eder sandığım, maddi gücüm ise beni bu yalnızlığa sürükleyen bir yerlerde yanlışlık var demek.  O yüzden diyorum arkamdakiler  değil şuan beni kurtaracak olanlar. İkinci kez yaşama gelecek olmam; Bir kuşun yuvası.  Var ettiklerim beni yok ediyormuş ne acı. Sende ki şu sadelik kimse tarafından anlatılmadı bana, soruyorum gördüm de ben mi varamadım farkına?

Neyse.

Açtın zihnimi biraz biraz yumuşar oldu katı yüreğim. Bir kahve yapayım kendime.

Sen yine her sabah benim gördüğüm en güzel manzara ol.